Gitaar en zang

In de Zuid-West-Vlaamse klei geboren maar met veel te tengere armen en beentjes om de boerenstiel verder te zetten. Op zijn 15e de mestriek geruild voor een gitaar, met zuur verdiende spaarcenten helemaal uit Spanje meegebracht maar te pover van kwaliteit om lang mee te gaan.

Met de vrienden van toen lieten we Zjef Van Uytsel, Bob Dylan, Dimitri Van Toren, Armand en zelfs eigen brouwsels weerklinken in de jeugdclub.

Op zijn 30e voelt een mens al een strijd opkomen tegen het ouder worden en gingen de oude vrienden opnieuw aan de slag als “Levende Fossielen” met eigen liedjes in het West-Vlaams van Jan (De Wilde, niet te verwarren met dé Jan De Wilde uit het Pajottenland). In die periode komt Pol De Poorter uit New York terug met een Martin picolo, een vederlichte gitaar met fijne klank, ideaal om akoestisch te versterken.

Na jaren van muzikale windstilte komt Claude op de proppen om de liefde voor de fiets te delen. Van het één komt het ander en beginnen we te jammen met een boek Ierse traditionals voor onze neus. Op dit eigenste moment is Folky Towers een embryo en komt enkele maanden erna ter wereld.

Gitaarspelen houdt een mens jong ook al gaat het er niet meer om de meisjes van de club te imponeren. Folky Towers is ondertussen een vriendengroep geworden met stevige muzikale ligamenten.

Geluk is soms: een arrangementje dat deugd doet aan de oren.